Buhar kazanlarındaki patlamaların ,dizayn basıncının üzerine çıkıldığından kaynaklandığı sanılır. Basınç fazla yükseldiğinde ya bir conta patlar , ya da boru yırtılır , çok fazla hasar olmaz .Oysa büyük patlamaların sebebi kazanların susuz kalmasıdır. Kazanlarda borulara su dağıtımı yapılan dom veya dram denilen büyük bir depo vardır, sistem buradaki suyun azaldığını sensörlerle veya şamandra ile algılar ve besi suyu pompalarına çalışma komutu verir. Seviye daha da düşerse yanma sistemi otomatik olarak durdurulur. Sensör veya pompalarda bir arıza olduğunda su seviyesi tamamen düşer , hiç su kalmaz , kazan boş ve kızgın bir tencere haline gelir. Yanma sistemi devam etsede de etmese de gövde kavrulmuş haldedir. Kazan su borulu da olsa , alev borulu da olsa tablo pek farklı değildir. Bu durumu gören , genellikle eğitimsiz görevli derhal pompayı manuel pozisyona alıp kazana su basmaya çalışır. Yaklaşık 800-1000 C derecedeki sıcak gövdeye 100 C derecedeki besi suyu girdiğinde su hidrojen ve oksijene ayrışır. Artık bir hidrojen bombası oluşmuştur ve şiddetle patlar ve etrafına büyük hasar verir.
Bu kazaların tek nedeni eğitim eksikliğidir. Bu eksiklik , ne yazık ki bu kazada dört cana mal olmuştur.
Çözüm nedir ?
Herhangi sebeple susuz kalmış kazana su verilmez . Aspratör ve vantilatör yardımı ile gövde besi suyu sıcaklığına kadar soğutulur. Sıcaklık eşit olduğunda kazana su verilir.
Bu kazaların tek nedeni eğitim eksikliğidir. Bu eksiklik , ne yazık ki bu kazada dört cana mal olmuştur.
